In verbinding met jezelf

DOOR HUN OGEN

Kinderen bewuster maken van hun eigen beleving. Dat is één van de doelen van het cultuuronderwijs op OBS de Carrousel en Fonkelsteen in Heerhugowaard. Samen met Cool Kunst & Cultuur geeft de school hier invulling aan met bijvoorbeeld dramalessen.

Tekst: Nienke Trap
Fotografie: Stephanie Driessen

Amy (11 jaar)

“In de dramales gingen we emoties uitbeelden. Je moest doen alsof je heel verdrietig was. Dat vond ik best lastig. Al die kinderen die nep huilden, daar moest ik een beetje om lachen. We deden ook net alsof we heel erg boos, bang of blij waren. Ik heb echt zelfvertrouwen, dus ik vond het niet spannend om de emoties uit te beelden. Ik doe gewoon wat ik leuk vind en het maakt me niet uit wat anderen ervan vinden.

Een paar kinderen vonden het wel spannend, dat zag ik. Dan help ik ze om toch mee te doen. Als we buiten spelen en er iemand alleen staat, vraag ik of hij mee wil doen. Ik wil die kinderen opvrolijken.

Ik heb vrienden in mijn eigen klas, maar ook in groep 6 en groep 8. Heel veel van mijn vriendinnen komen uit Syrië. Er was een Syrisch meisje dat zich eenzaam voelde. Ze was best wel vaak verdrietig. Ze had eerst geen vriendinnen. Toen ging ik met haar praten. Ik werd haar vriendin. Ik zei: “Je hoeft niet bang te zijn. Je moet zelf naar een meisje toe gaan dat jou aardig lijkt.” En nu heeft ze veel vriendinnen, waar ze mee buiten speelt. Ze is nu ook blij en ik heb het gevoel dat dat ook een beetje door mij komt. Dat is een goed gevoel.”

Ariyam (9 jaar)

‘De dramajuf liet ons zien welke emoties je hebt. Ze zette muziek op, zodat we konden oefenen. De emoties deed ze voor en wij deden haar na. We deden net alsof. Ik vond dat makkelijk om te doen, want ik hou heel erg van drama. Ik heb er heel erg van genoten. Op mijn oude school in Castricum heb ik ook veel dramales gehad, daarom kende ik het al en vond ik het niet spannend om te doen. Eigenlijk vind ik nooit iets spannend, ik heb juist overal zin in. Ik hou van alle vakken op school.

Het enige wat ik heel naar vond, was toen mijn vriend een tak in zijn oog kreeg. Dat was heel erg. Hij moest naar de huisarts. De juffen en meesters hebben daarna besloten dat we niet meer met scherpe takken mogen spelen.
Ik zit pas sinds september op deze school, maar ik heb al een heleboel nieuwe vrienden gemaakt. Daar ben ik heel blij mee. We hebben een nieuw huis gekregen, hier in Heerhugowaard. Dat is heel dicht bij de school, ik kan ’s morgens op de fiets naar school komen.”

Finn (8 jaar)

“Bij de dramales moest je iemand nadoen, je moest zijn spiegelbeeld zijn. Je mocht een dansje doen of bewegingen maken. Degene die jouw spiegelbeeld was, deed jou na. Het voelde heel raar, maar wel leuk. Al voordat we begonnen had ik precies in mijn hoofd wat ik wilde doen. We begonnen met opwarmen. We zaten op de grond en je moest heel langzaam bewegen, omhoog komen.

Ik vond dat best wel moeilijk, want normaal beweeg je heel snel. Als je valt, sta je gauw weer op toch? Ik moest er echt over nadenken.

Sommige dingen kan ik niet. Een spagaat bijvoorbeeld. Ik probeer altijd alles en als het dan niet lukt geeft het niet, want je hebt het in ieder geval geprobeerd. Meer dan je best kan je niet doen. Dat doe ik ook bij alle andere vakken op school. Rekenen gaat wel goed, maar taal vind ik lastig. En lezen. Dat doe ik eigenlijk alleen ’s nachts in bed. Ik ben vaak wakker, ik hou niet zo van slapen. Het liefste zou ik de hele nacht wakker blijven. Ik heb van Sinterklaas een lamp gekregen met een heleboel kleuren, die doe ik ’s nachts aan. Dan kan ik lekker lezen.”