Het verhaal van de Tijd

DOOR HUN OGEN

De Agnesschool in IJsselstein is een cultuurprofielschool. Tijdens het schoolbrede project ‘Tijd’, bedachten leerlingen onderzoeksvragen. Samen met vakleerkrachten zochten ze op creatieve manieren naar antwoorden. Vier kinderen vertellen het verhaal achter hun creatieve proces.

Tekst: Trea Scholten
Beeld: Marieke Duijsters

Estelle (9 jaar)

“We deden het project ‘Scheur in de tijd’. We kregen zes kunstlessen en mochten kiezen: drama, decor of dans. Ik koos voor dans, want ik wil misschien wel op dansles. De dansjuf leerde ons een oorlogsdans. ‘Stage fighting’ heet dat. Nepvechten. Best wel lastig, maar uiteindelijk ging het heel goed.

We leerden de dans in tweetallen. Je moest elkaar goed in de ogen kijken. Dan moesten we natuurlijk veel lachen. Maar als je een ruzie danst, is het heel gek als je lacht. Dus kregen we ook een les in ‘boos kijken’. We keken naar filmpjes over gezichtsuitdrukkingen. Ik weet nu wat ik moet doen om echt boos te kijken, terwijl ik dat niet ben. We leerden dat je gevoel hetzelfde moet zijn als dat wat je in je dans laat zien. Want, als je lachend een oorlog of gevecht danst, dan gelooft het publiek je niet. Alles moet kloppen, de pasjes, je houding én je gezichtsuitdrukking. In de laatste les kregen we te horen dat we ook nog een soort carnavalsdans mochten doen. In die dans moesten we juist heel vrolijk zijn. Want carnaval is vrolijk, beetje gek als je dan boos kijkt. Het waren superleuke lessen en het optreden voor de papa’s, mama’s, opa’s en oma’s en andere kinderen was heel spannend.”

Sjors (10 jaar)

“We maakten met groep 5 en 6 een voorstelling. Ik wilde graag bij het decorgroepje. Dat was heel tof. We moesten allemaal dingen maken die te maken hadden met terug in de tijd. Want in de voorstelling lieten andere groepjes zien wat er vroeger allemaal in IJsselstein gebeurd is.

We maakten alles van karton. Eerst verzonnen we wat er allemaal moest komen. Dat kwam op een grote lijst. Als er dan iets af was, zette je er een vinkje achter. Ik maakte bijvoorbeeld een grote paal waar we een plaatsnaambordje met IJsselstein op maakten. De paal werd gebruikt voor een stukje over autoloze zondagen. Dan mochten er geen auto’s op de weg omdat er te weinig benzine was. Op de lege straten kon je dan rolschaatsen of voetballen. De paal staat nu op mijn kamer. Een mooie herinnering! Toen ik klaar was met de paal heb ik ook nog geholpen met een auto maken. We hadden heel grote platen karton. Daar kon je op tekenen en daarna ging je het zagen. Na afloop van alle lessen gingen we naar een echte voorstelling van Het Filiaal theatermakers. Heel gaaf. Over mensen die terug in de tijd gingen en daar allemaal dingen meemaakten. Dat was in Castellum Het Hoge Woerd. Nu wil ik nog graag een keer naar het museum daar, want het zag er zo tof uit!”

Jasmijn (11) en Lotus (11)

“We kregen het project ‘De ontdekking’ en moesten allemaal vragen verzinnen die te maken hadden met lucht. Maar om die vragen goed te kunnen bedenken, onderzochten we eerst de lucht. We maakten foto’s van wolken, blauwe hemels, de lucht bij dag en als het donker was. Al die vragen schreven we op een bord en dan koos je er met een groepje een uit.

Het ene groepje zocht uit hoe sterren waren ontstaan. Het andere groepje onderzocht waarom wolken wit zijn. Het moesten vragen zijn waar je niet zomaar het antwoord op wist. Om de vraag te beantwoorden mochten we onze fantasie gebruiken. We schreven eerst een verhaal en daarna gingen we een filmpje maken van dat verhaal. Dat deden we met een greenscreen en een iPad. We verdeelden de rollen en speelden het verhaal na. En daarna gingen we het editen en vertelde iemand het verhaal via een voice-over. Ons verhaal ging erover dat sterren ontstaan na de dood van mensen. Zij moeten eerst een lange vragenlijst bij een poortwachter beantwoorden. Zijn de vragen goed, dat word je een ster. En wolken zijn dus wit omdat er een hond is die de wolken wit schildert. In sommige groepjes was best wel onenigheid. Maar we luisterden goed naar elkaar en leerden ook van elkaar. Zo kwam het toch weer goed. Het was fijn dat we vrij gelaten werden. Dat we ook naar buiten mochten. En dat we onze fantasie mochten gebruiken.”