Mylo Freeman tekent!

Mylo Freeman houdt van tekenen. Ze is er als kind mee begonnen en nooit meer opgehouden. Maar pas toen ze zelf een kind kreeg besloot ze: “Ik ga prentenboeken maken.” Hoe laat zij haar creativiteit stromen? Een inkijkje in haar tekenkamer.

Tekst: Mirjam de Heer

In stukjes en beetjes

“Mijn verhalen ontstaan in stukjes en beetjes. Ik lees, ik kijk en doe beeldend onderzoek door bijvoorbeeld te kijken hoe andere illustratoren het onderwerp hebben vormgegeven. Pas als ik een begin en einde heb van een verhaal begin ik met tekenen. Zonder begin en einde raak ik vast. Ik heb het nodig om het gevoel te hebben dat ik weet waar ik aan begin. Een van mijn eerste tekeningen is de omslag. Eigenlijk is zo’n omslag een soort samenvatting van het verhaal. De omslag maken geeft me meer grip op het geheel.

Een verhaal is een soort puzzel. En net als een puzzel is het de uitdaging om het compleet te krijgen. Als ik het begin en einde weet dan heb ik de rand van de puzzel. Daarna moet ik alle stukjes erin op hun plaats zien te krijgen. Ik ben een beelddenker, dus ik doe dat niet in tekst, maar in beeld. Ik zie al puzzelend de beelden voor me op hun plek vallen. Als de puzzel compleet is dan vertel ik het verhaal aan mijn gezin. Of aan mijn vrienden. En ik kijk goed naar hun ogen, want in hun ogen kan ik precies zien of ze er enthousiast van worden of eigenlijk helemaal nog niet zo goed begrijpen wat ik hen vertel.

Geef jezelf een duwtje

En als ik mijn hoofdfiguren, techniek en stijl gevonden heb en alle informatie die ik nodig heb voor mijn verhaal dan begin ik aan mijn boek. Ik schets eerst alle prenten. Niet heel uitgebreid, maar wel precies genoeg om te weten wat er op elk plaatje moet gebeuren. En dan begin ik aan de tekeningen. Ik maak ze niet precies in de volgorde van het boek. Ik doe eerst de makkelijkste, die waarvan ik denk: “Daar heb ik zin in, want ik weet zeker dat die gaat lukken.” En als ik die gemaakt heb, dan heb ik vertrouwen gekregen en kan ook de lastiger tekeningen aan. Zo geef je jezelf een duwtje.

Als ik klaar ben met alle tekeningen dan leg ik alles nog een tijdje weg. Ik breng het nooit meteen naar de uitgever. Ik wil zeker weten dat ik er zelf ook na een paar dagen nog tevreden over ben. Pas als dat het geval is laat ik het aan anderen zien. Want dat is toch altijd weer spannend. Je hebt er zo lang aan gewerkt. Je wilt zo graag dat anderen het waarderen, er net zoveel energie van krijgen als jij. Die kwetsbaarheid is echt onderdeel van creativiteit. En dat maakt dit werk ook heel bijzonder.

Naar scholen!

En dan komt het leukste deel: naar de scholen gaan en in contact komen met de kinderen. Ik vind kleuters en peuters de leukste mensen die er zijn. Ik kijk en luister altijd heel goed wat ze oppikken van mijn verhalen en hoe ze reageren. Ik ga ook altijd met hen samen iets maken en dat is echt geweldig. Het plezier dat ze tonen als ze zien hoe er in hun klas uit niets een tekening ontstaat. Je komt met een boek en dat voorlezen vinden ze leuk. Maar van het maken, daar genieten ze echt van!

Ik zie dat er in het onderwijs nog steeds vaak gehamerd wordt op kleuren binnen de lijntjes. Maar tekenen gaat niet over prestaties leveren. Tekenen, dat kan iedereen. Het gaat er namelijk helemaal niet om of het lijkt of het de juiste lijntjes heeft. Tekenen gaat over plezier. En als het daar niet om gaat, dan haken veel kinderen af. In iedere klas zit wel een kind dat dit plezier nog niet verloren heeft. Een kind waarvan je denkt: wow! Die tekent vanuit vertrouwen en plezier. Ik gun dat ieder kind. Daarom wil ik graag tegen alle leerkrachten en kinderen zeggen: “blijf vooral tekenen!”, want als er iets is dat je energie geeft dan is het iets creëren uit het niets.”

Prikkels: Energie

Dit is een verkorte versie van het Essay uit de Prikkels voorjaar, met het thema ‘Energie’. De Prikkels wordt verspreid onder alle basisscholen uit de provincie Utrecht. Online lezen kan ook!

Meer Mylo?

mylofreeman.com