ICC-cursus in de praktijk – Monique van Rijt

primair onderwijs

Monique van Rijt is cultuurcoördinator op de Tweeklank in Nieuwegein. Op haar school was cultuureducatie geen prioriteit. Haar team had het druk met andere dingen die ook belangrijk waren. Mede door de ICC-cursus vond Monique de sleutel tot verandering.

Cultuureducatiebeleidsplan

“Vorig jaar besloot Trinamiek, ons schoolbestuur, met alle scholen mee te doen aan Cultuureducatie met Kwaliteit. Voorwaarde is dat elke school een interne Cultuurcoördinator heeft. Niemand bij ons op school stond te springen. Ik ben het gaan doen omdat ik cultuur belangrijk vind. Cultuur geeft kinderen de kans om zich van een andere kant te laten zien.

Tijdens de ICC-cursus schrijf je onder begeleiding een cultuureducatiebeleidsplan. Maar hoe schrijf je een plan waar mijn team niet op zit te wachten? Gelukkig zaten mijn medecursisten met dezelfde problemen, dus konden we het daar over hebben. Eerst heb ik een enquête gehouden onder collega’s. Dat was heel leuk! Ik kwam erachter dat mijn collega’s helemaal niet negatief staan tegenover cultuureducatie. Ze durven niet goed en missen een methode, maar ze willen wel! En ze vinden het ook belangrijk. Ik moest dus vooral een plan bedenken dat mijn team niet overvraagt.

Eén stap tegelijk

Samen met onze schoolbegeleidster van Kunst Centraal, Simone Gijben, besloot ik om klein te beginnen. Eén stap tegelijk. Eerst heb ik een circuit opgezet. Leerkrachten bereidden een les voor in een discipline die zij zelf kozen en gaven die les in hun eigen klas en drie andere klassen. Dat was voor de leerkrachten te doen in de voorbereiding. Maar we kwamen erachter dat het jammer was dat de kinderen geen keuzen hadden en dat je een les niet op dezelfde manier in de boven- en onderbouw kunt geven. Dus hebben we de tweede keer het circuit aangepast. Leerkrachten gaven nu een serie van drie lessen. Kinderen mochten uit vier voorstellen kiezen. Doordat we ouders en vakdocenten van culturele partners als DE KOM en de Tweede Verdieping betrokken werden de groepjes kleiner. De volgende circuitronde konden we de kinderen opnieuw laten kiezen, maar de lessen hetzelfde houden zodat de voorbereidingstijd minimaal bleef. Door de externe hulp en de behapbare voorbereiding groeide het enthousiasme in het team.

Ik heb nog allemaal ideeën op de plank liggen, maar ik doe het voorzichtig aan. Je eigen enthousiasme is niet genoeg. Je moet je team niet overvoeren. De werkdruk is groot en dat zorgt niet altijd voor een open mind. Dus maak het mensen makkelijk. Help hen met tips en hulp bij het opstellen van lessen en vooral: doe één ding tegelijk.”