Wij maken gebruik van cookies. Lees meer hierover in onze privacy statement.
Google Analytics
Bezoekersstatistieken, websitebezoek en gebruik wordt gemeten en gebruikersgegevens worden anoniem verzameld.
Geen cookies van dit type!
YouTube
Klikgedrag, bekeken video’s en aangepaste voorkeuren worden verzameld. Bezoekersinformatie en gebruikersgedrag wordt gebruikt voor advertenties.
Facebook
Gegevens worden gebruikt om een reeks advertentieproducten te leveren van externe adverteerders. Dit maakt delen en liken via social share buttons mogelijk.
Vimeo
Gegevens over de bezoeken van de gebruiker worden verzameld zoals welke pagina’s zijn gelezen.
Zilveren Griffel-winnaar Pim Lammers schreef een troostrijk verhaal over het verlies van een huisdier met illustraties van Zilveren Penseel-winnares Sanne te Loo.
Wie is Sanne te Loo?
Sanne te Loo werd in 1972 geboren in Waddinxveen, maar woont nu in Utrecht, samen met haar man en haar twee kinderen. Ze werkt daar ook.
Als kind tekende ze al veel; ze was dol op prentenboeken en maakte ze ook zelf.
“Altijd moest ik vooraan zitten in de klas en zeker niet bij het raam. Anders zou ik maar wegdromen, zei de juf. Alleen tijdens het tekenen mocht ik op school wegdromen. Ik heb daarom veel getekend en ben er nooit mee gestopt. Ik keek veel prentenboeken in en zag vol bewondering hoe een tekening je kan laten lachen, kan laten zweven, ja zelfs hoogtevrees kan bezorgen. Dat wilde ik ook en dat wil ik nog steeds.”
Ze doorliep de Kunstakademie St. Joost in Breda om zich verder te bekwamen in wat ze het liefste deed: tekenen en schilderen.
Na de dood van zijn schildpad Milo is een kleine jongen diep bedroefd. Het gemis voelt hij overal. In zijn hart, in zijn hoofd, in zijn buik.
Van zijn moeder mag hij een ander huisdier uitkiezen. Maar hij wil helemaal geen nieuw huisdier! Milo en hij horen bij elkaar. Voor altijd. Hoe kan een ander dier Milo nou ooit vervangen?